Fietsvakantie 2021 Alicante – Valencia

Met vrienden op pad is het mooiste wat er is en als dat ook nog eens op de fiets kan, dan is het feest wat mij betref compleet. Met de vaste club, avonturiers van het eerste uur, fietste ik van Alicante naar Valencia

Tien jaar geleden

Nog redelijk groen als het op fietsen aankomt, stap ik ruim tien jaar geleden met de eerder genoemde vrienden op de fiets in Newcastle. Robbie, Ronald, Adse, Jochem, Dennis en ik gaan de Coast & Castle-route fietsen. Dit avontuur bestempelen we achteraf als episch. Door de weinige ervaring als het op zadelzitten aankomt, gecombineerd met het beestenweer, komen we echt gesloopt aan in Edinburgh. In zes dagen trappen we 350 kilometer op de teller en pakken we een kleine 2500 hoogtemeters. Niet slecht, maar met de kennis en vooral ervaring die ik nu heb, is het te overzien.

Na uitstapjes in Finland, Frankrijk, IJsland en Maastricht leek het ons nu wel weer eens tijd voor een fraaie fietstocht. Niet om af te zien in de kou en regen, maar het liefst in de zon met smaakvolle hapjes en drankjes tussendoor op het terras. Ons oog viel op de reis van Alicante in vier dagen naar Valancia van CycleTours. Hoewel gepland voor april 2020 werd het pas werkelijkheid in oktober 2021. De Tapas & Sangria-ride is een feit, let’s go.

Vertrek naar Alicante

Vertrek vanaf Schiphol op dinsdagavond is best gek, zeker in het naseizoen. De luchthaven oogt rustig en leeg, het heeft wat weg van het gemoedelijke Eindhoven Airport. De bagage droppen we zelf in speciale machines. Ze wegen, controleren en nemen de bagage in. Er komt geen medewerker aan te pas. Behalve als Bijl zes battery packs en wat antieke vazen meeneemt in zijn bagage. Hij zit boven het toegestane gewicht en dropt bij ons allemaal wat kleding in de handbagage. En door… We pakken een hamburger a 24,95 en een biertje van 6 Euro zodat we niet met hongerige maagjes het vliegtuig instappen. Wat een prijzen zeg! Het afromen van de rekening is begonnen.

Voor vertrek naar Alicante op Schiphol

Na een korte ontspannen vlucht staat multitalent Petro ons op te wachten. Hij brengt ons naar de eerste slaapplek waar de fietsen voor de volgende morgen staan. Toevalligerwijs is dit zijn terrein en overnachten we in het gastenverblijf. De rest van de week is hij onze contactpersoon en zal hij de bagage voor ons vervoeren tussen de hotels. De verwijzing naar Ted, onze bagageman in Engeland, is snel gemaakt. Gelukkig hoeven wij deze zware tassen niet mee te nemen op de fiets. Zondagavond staat Petro in Valencia en brengt hij ons naar het vliegveld. Er zijn meer groepen onderweg deze week dus het is een gezellige drukte voor hem.

Woensdag – fietsdag 1: Lunch niet te lang en zwaar want de bergen zijn hoog en naar

Na een frisse nacht en een goed ontbijt staan we te popelen om op de fiets te stappen. We hebben er – mede door het schitterende weer – ontzettend veel zin in. Route laden, helm op en we gaan op pad. De start is een beetje fris, maar zodra de zon zich echt laat zien, warmen we lekker op. Er zit schik in de groep want we zijn na anderhalf jaar dan eindelijk vertrokken. We kletsen, kijken en genieten. Hoewel het landschap nog wat kaal en dor is, doet dat niets af aan ons plezier.

Deze dag telt ‘maar’ 44 kilometer en overbrugt dik 850 hoogtemeters. Een prima opwarmer. Het venijn zit in de staart, maar dat weten we nog niet als we ruim twee uur op het terras gaan zitten voor de lunch na 18 kilometer fietsen. De binnensteden van Spanje zijn rustig, haast verlaten. We vinden een café dat open is met een terras buiten. Braaf beginnen we met koffie en fris en bestellen wat tapas. Salade, brood, olijven en vlees, alles komt op tafel. We zien onze wens, van relaxt fietsen en genieten in de zon op het terras, volledig in vervulling gaan.

Het zijn tot dan toe voornamelijk dalende kilometers geweest en we hebben pas 124 hoogtemeters op de teller. Ik reken af, we pakken de fietsen en draaien op het gemak het kleine Spaanse dorpje uit. Nog geen kilometer later ligt er een puist op het parcours waarbij we direct spijt hebben van de uitgebreide en lange lunch. Puerto de Tibi is een drie kilometer lange klim van gemiddeld 7% met stukken van maximaal 12%. Geen kinderachtige jongen dus. Op 725 meter hoogte ligt de top. Hier komen we op adem en maken een welverdiende groepsfoto. De eerste echte klim hebben we in de pocket.

Wat volgt na de afdaling is nog wel pittiger dan Tibi. Alle hoogtemeters van deze etappe liggen in het tweede deel en dat voelen we. De omgeving is schitterend en lang niet meer zo dor als je een beetje door de bergen rijdt. De laatste kilometers is het alleen maar klimmen, er zit haast geen vlakke meter meer in. Uiteraard halen we de finish. In een smal verlaten straatje staat een huis waar we moeten zijn, maar er doet niemand open. Na contact met Petro komt Veronique aangelopen. Zij woont in de buurt, heeft de sleutel van ons verblijf én gaat vanavond voor ons koken. Goed geregeld.

Het huis waar we slapen is wat gedateerd en er is maar een douche. Iedereen pakt een kamer en stalt de spullen uit. Als we zijn opgefrist, lopen we in 15 minuten naar het terrein waar Veronique woont. Ze heeft een smakelijk Spaans diner voorbereid met meerdere gangen. Dat gaat er wel in na onze tocht, heerlijk. Buiten is het fris en daarom gaan we na het voorgerecht binnen zitten. Na wat biertjes, het eten en de warmte binnen, is iedereen rozig en klaar met de dag. We bedanken Veronique voor het eten en wandelen op ons gemak naar het huis annex hotel. Moe en voldaan nemen we de horizontale positie aan. Slaap lekker.

Donderdag – fietsdag 2: Koffie in de morgen, brengt een middag vol zorgen

De bedden zijn niet geweldig in ons hotel en het hele verblijf is nogal gehorig. Als de een zich omdraait, hoort de ander dat en dat geldt ook voor het toiletbezoek. Je durft haast niet te gaan want je maakt het hele huis wakker. Een onrustig nachtje dus. Veronique staat op de stoep om ons te voorzien van ontbijt. Alles weer goed geregeld en we komen niets te kort, maar er is geen koffiemachine en een ouderwets filterapparaat ontbreekt ook. Omdat de oploskoffie een lage rating krijgt van ons, krijgen we een uitnodiging van Veronique om even verderop na het ontbijt een bakkie te doen. Top, doen we.

We hebben de tijd niet zo in de gaten en genieten van de koffie. Er is zo waar wat levendigheid op straat. Het hele dorp lijkt uitgelopen terwijl we kletsen en om ons heen kijken. Veronique vertelt enthousiast over haar eigen olijfolie die ze in Nederland te koop aanbiedt. Op haar website despaansehorizon.info bestellen we bij thuiskomst direct wat flessen. We bestellen nog een ronde koffie en gaan dan terug naar ons hotel om te starten met dag twee.

Het is pas 11:00 uur als we op de fiets stappen. (Te) laat!? Met 60 kilometer en ruim 1100 hoogtemeters voor de boeg is dit een pittig dagje. Krijgen we spijt van onze langzame late start met koffie op het terras?

Vanaf het vertrek loopt het gelijk omhoog. We zijn zo’n beetje halverwege de klim gestopt gisteren en de rest pakken we vanaf de start gezellig mee. Hoewel dit niet ideaal is, snoepen we wel gelijk veel hoogtemeters van de dag af. Als er stilte heerst tijdens het fietsen, dan weet je dat het omhoog loopt. Nadat we op het hoogste punt van onze reis een foto maken met de groep op puerto de Benifallim met zijn 1015 meter hoogte. Vervolgens dalen we af. De traktatie na al dit zwoegen en zweten.

De route is prachtig. We fietsen over rustige wegen met fijn asfalt en de omgeving is schitterend. Kronkelen door de bergen met veel groen en fraaie uitzichten. Wow, wat genieten we van deze dag. Een moment van rust en bezinning, want ik besef dat dit na anderhalf Coronajaar heel tof is om samen te kunnen en mogen doen.

Het stikt onderweg van de olijfbomen en Robbie maakt onderweg meerdere berekeningen hoe hij zijn crypto om kan zetten naar dit groene goud. Hij belooft de Spaanse olijfboomboeren die we op de route tegenkomen een schitterende toekomst. De Excel met berekeningen staat nog in concept, maar het zal niet lang duren voordat RD hier een stuk grond koopt.

De afstand en het klimwerk beginnen te tellen. We doen het vandaag qua lunch verstandiger. Uiteraard genieten we van het eten, maar realiseren ons ook dat de dag er nog niet opzit. Na de lunch fietsen we nog een stuk en komen dan aan op onze bestemming, denken we. In een bocht eindigt de route, maar er is geen hotel te bekennen. Dit was gisteren ook het geval en toen vonden we na een paar honderd meter alsnog de bestemming. Nu niet! De GPX-file klopt niet en we mogen er nog vijf kilometer aan vastplakken. Grrrr, iedereen was er wel een beetje klaar mee en dan moeten we nog langer fietsen. Het ergste is, de weg loopt ook nog eens omhoog. Voordeel: deze weg mogen we morgen weer naar beneden.

De overnachting vindt plaats in een statig en vooral enorm pand. Het heeft veel kamers en allemaal kleine doorgangen. Een soort doolhof. We zijn de enige gasten. Elke kamer is voorzien van een eigen douche en toilet en dat is maar goed ook gezien de afstand tussen de kamers en verdiepingen. Om even bij te komen, drinken we een biertje bij het zwembad met wat nootjes en chips. Bijl waagt zich aan het ijskoude water, de held.

De keus voor het restaurant van vanavond is makkelijk, er is er namelijk maar een in de buurt. Op steenworp van ons AirBnB vinden we het tentje. Eenmaal aan tafel worden we geconfronteerd met de beperkte kennis van de Engelse taal van de Spanjaarden en het zeer matige Spaans van onze kant. Met de bekende handen en voeten vergezeld door Google Translate komen we een heel eind en komt er een diner op tafel. Een wijnkaart kennen ze niet dus al snel schenkt de onverstaanbare ober een ‘vino de casa’ in ons glas. Hoppa.

Het smaakt allemaal goed en we maken er een gezellige avond van. Als al het overgebleven vlees aan een wilde vos is gevoerd, gaan we op huis aan. Slaapjes doen.

Vrijdag – fietsdag 3: Afdalen en finish aan het strand

Heerlijke nacht achter de rug en fit word ik wakker. De langste dag qua afstand op het programma, maar ook wel een fijne dag omdat we veel afdalen. Voordat we van 410 meter hoogte afdalen naar zeeniveau, staat er een onbekende dame ontbijt voor ons te maken in de eetzaal. Hoewel het niet uitgebreid is, smaakt het best en legt het een goede bodem voor de start van de dag.

De eerste 25 kilometer gaan in dalende lijn naar beneden en dat is een feest voor ons allen. Hoge snelheid, fraaie rotsketens en schone uitzichten, wat een prachtige rit is dit. Na de afdaling komen we in de buurt van de kust. Zonder aarzeling zetten we de fietsen in het zand en duiken het eerste strandtentje in wat we zien. Een koffie en wat fris gaat er wel in hoewel we vandaag gelukkig niet hoeven af te zien.

We kunnen hier niet eten, althans het is niet onze smaak en daarom rijden we een stukje verder langs de kust. Luttele pedaalslagen verder zien we een mooi restaurant, het is alleen nog niet open. We zijn als Hollanders weer eens aan de vroege kant, de tafels worden net gedekt. Als beloning na tweeënhalve dag zwoegen, gaan we (in Spanje) bij een fijne Italiaan zitten om te genieten van al het moois wat de vrolijke serveerster op tafel zet.

We laten het smaken met een voor- en hoofdgerecht gecombineerd met wat flessen wijn. Hoe zal dat zo op de fiets gaan? Daar maken we ons nog geen zorgen over en hebben een geweldige middag langs het strand. In stijl maken we het af met een nagerecht en ach… waarom niet, we tikken een lekkere Limoncello achterover voordat we weer opstappen. Op zich hebben we ons doel gehaald. We hadden ons voorgenomen na de brute tocht in Engeland en de kou van Finland om vooral te ontspannen en te genieten bij mooi weer. Mission accomplished, ware het niet dat we nog anderhalve dag moeten fietsen.

We hebben het geluk dat de laatste 25 kilometer zo plat zijn als een pannenkoek. Door de wijn zijn we lekker los in de heupen. De benen trappen met gemak naar ons hotel in het plaatsje Cullera. Een schitterend slot van deze etappe want ons hotel staat direct aan het strand. Te gek. Nadat we de fietsen hebben geparkeerd en de tassen in de kamer zijn gelegd pakken we nog een uurtje strand mee en duiken zelfs nog even in de zee. Dat kan gewoon half oktober in Spanje.

Na het strand gaan we ons opfrissen en op zoek naar een fijn Spaans tentje om te eten. De kustplaats Cullera oogt toeristisch en levendig. Met wat zoekwerk komen we bij El Rincon del Faro wat op loopafstand van ons hotel zit. Hoewel de onhandige ober de eerste fles wijn verprutst met kurk is het eten super. Smakelijke gerechten, mooie wijn en de warme inrichting laten we ons deel vallen. We hebben bij aanvang al schik en na wat wijntjes net iets meer schik. Toch zit er ook een kleine rem op, want morgen staat de slotetappe van de Tapas- en sangria-Tour op het programma. Een vlakke rit van 40 kilometer langs de kust. Als de wind een beetje gunstig staat, hebben we kans op waaiers.

Zaterdag – Uitbollen langs het strand richting Valencia

Voordat we op de fiets springen, zien we bijzonder schouwspel bij het terras van ons hotel. Het is zaterdag en alle Spanjaarden zijn vrij. Waar wij net ontbeten hebben, stroomt het vol met locals. Ze zijn net terug van een fietstocht veelal met mountainbikes. Het is een uur of 10 en veel hapjes spoelen ze op Catelaanse wijze weg met wijn en bier. We kijken onze ogen uit, want het mag dan zaterdag zijn, het is nog wel vroeg in de ochtend. Haha.

Rond 11:00 uur springen we voor de laatste keer met z’n zessen op de fiets. De etappe brengt ons naar Valencia waar we de laatste nacht slapen. Het is maar 40 kilometer en loopt in een rechte lijn langs de kust omhoog. Het is om eerlijk te zijn de minst mooie route omdat we drukke wegen passeren en niet veel natuur zien.

De finish vindt weer plaats op het strand en dat geeft een lekker vakantiegevoel. Het is een stuk drukker op het strand dan Cullera waar we vanmorgen vertrokken, Valencia is vanzelfsprekend toeristischer. We zoeken een mooie tent en gaan lekker zitten. Genietend van onze prestatie proosten we weer eens met een glaasje vergezeld door een smaakvol hapje. Life is good. Cheers boys, well done.

Ik maak nog een extra lusje van 44 kilometer solo om Valencia heen na de lunch. Het is niet de mooiste ronde, maar ik vind het lekker om nog een stukje te fietsen. De rest gaat het strand op of alvast naar het hotel om op te frissen voor vanavond. Er staat ons een mooi diner te wachten.

Op stand afsluiten bij El Poblet

We houden er allemaal wel van om in de watten gelegd te worden. Goed eten met bijpassende wijnen is aan ons wel besteed zo gezegd. Bij twee sterren restaurant El Poblet kun je gerust een avondje dineren. De gerechten zijn ware kunstwerkjes en de smaken fantastisch. Hoe ze dit combineren met wijn is subliem. We genieten volop en bespreken onze avonturen en ervaringen van de week in Spanje na. Na al het moois rekenen we helaas vlot af. Door Corona een abrupt einde, maar het is niet mogelijk om nog iets langer na te tafelen.

Na afloop pakken we nog een stukje mee van het nachtleven in Valencia. Een klein bescheiden biertje om de avond af te sluiten.

Laatste dag – Toerist uithangen

We vertrekken pas in de avond naar huis met het vliegtuig en daarom hebben we mooi tijd om Valencia te verkennen. Onze trouwe fietsen komen weer van pas en we maken een ontspannen rondje door de stad. Peddelen langs alle highlights, daar word je best moe van dus een lunch bij een Italiaan lijkt ons een uitstekend idee. De dag kabbelt voort en zo langzaam aan gaan we terug naar het hotel waar Petro op ons wacht. We pakken de bagage en gaan op weg naar het vliegveld.

Dag Spanje, dag fiets, dag tapas, dag zon, dag Petro… het was top. We zijn weer een schitterende ervaring rijker, op naar een volgend avontuur. Dank Robbie, Ronald, Adse, Jochem en Dennis. Genoten en dat is een understatement!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *