Al een aantal jaar flirt de ulitieme uitdaging van het jaar met me, maar telkens komt het er niet van. Het is ook nogal wat om tussen 24 en 31 december 500 kilometer te fietsen. Het vergt tijd, de nodige inspanning en ook flink wat doorzettingsvermogen. Ik heb het natuurlijk over de Rapha Festive 500.

Planning & indoor op Zwift

De eerste dag van de Festive ben ik vrij en dat komt goed uit. De weken voorafgaand maak ik een planning en kien ik het aantal kilometers zorgvuldig uit. Elke dag een klein hapje uit de 500 nemen en de 28e een grote hap. Op deze gekkigheid kom ik later terug.

Vrij zijn is een, maar ik wil wel graag normaal en niet helemaal uitgepierd genieten van kerst, de familie, het eten en de gezelligheid. Een vroeg begin van de dag op de fiets geeft mij de vrijheid om de rest van het dag leuke dingen te doen met het gezin. Ik houd van koken en lekker eten en ook dat mag mijn challenge niet in de weg zitten.

Voor het eerst dit jaar, volgens mij vanwege de hele situatie rond Corona, tellen ook indoor ritjes mee voor deze challenge. Dat komt goed uit, want op droog op zolder spreekt mij net iets meer aan dan zeiknat door de ijskoude regen. De eerste vier dagen werk ik af op Zwift, soms met een bekend clubje en soms met andere onbekende Festive-gekkies. Het begin van de dag betekent voor mij om 07:00 uur op de fiets springen en meters maken die vier dagen. De laatste dag op Zwift is de moraal niet best meer en ben ik blij dat ik na 70 kilometer onder de douche mag springen.

Naar Zeeland

In die vier dagen pak ik ruim 300 kilometer en heb zo heb ik 60% van de challenge in de pocket. Dat verloopt voorspoedig.

De laatste 200 maak ik in een rit richting Zeeland. We hebben een huisje gehuurd voor de jaarwisseling in het plaatsje Groede. De dames gaan zoals gebruikelijk met de auto en liggen nog heerlijk te slapen als ik in het pikkedonker op de fiets stap. Vier lagen kleding aan, lampjes op standje schijnwerper, zakken gevuld met gereedschap, reservebandjes mee en heel veel eten. Let’s go!

Het is koud, heel koud, terwijl het niet vriest. Het zit er net tegenaan, maar de wind blaast de verkeerde kant op. Tegen dus!

De eerste uren werk ik af in het donker en in combinatie met de wind tegen schiet het niet op. Mijn lampen zijn dik in orde en er is eigenlijk niemand op de weg, maar hard rijden in het donker vind ik lastig. Voorzichtig peddel ik de eerste uurtjes tot zonsopkomst

Na drie uur heb ik nog geen 70 kilometer op de teller en dat is nog geen 23 gemiddeld. Ik pak er rustig een reepje bij en reken eens door tot de finish van ruim 200 kilometer. Hmmm, oké. Ondanks mijn lage gemiddelde en de wind die momenteel niet mijn beste vriend is, vind ik het leuk om te doen. Ik heb er schik in om nieuwe wegen te fietsen want Nederland is prachtig. Na wat nieuwe energie uit de reep klik ik vrolijk weer in. Nog maar 130…

Oliebol en bananenbeignet – brandstof

De zon is op en dan ziet de wereld er inees heel anders uit. Het zonnetje heeft ook net voldoende kracht om mij wat op te warmen. Vooral de handen en voeten hebben te verduren, de rest van mijn lichaam houdt het prima vol.

Na 120 kilometer rijd ik tussen Roosendaal en Bergen op Zoom langs een oliebollenkraam en na zoveel zwoegen kan ik de verleiding niet weerstaan. En ach, volgens mij heb ik al zo belachelijk veel verbrand, het mag best. Ik bestel een warme oliebol en een super lekkere bananenbeignet. Oh man, dat is genieten zeg. Het poedersuiker zit overal, ik lijk net een sneeuwpop die op het punt van ontdooien staat. Het maakt me op het moment niets uit. Na deze korte stop maak ik mij op voor de laatste 80. Snelheid laag, moraal hoog. Temperatuur ook nog laag, maar de euforie overmeestert mij.

Eenmaal in Zeeland weet de wind mij minder tegen te werken. Een lichtpuntje na al die uren stoempen en ik zie het gemiddelde oplopen. Yes!

De ferry op 196 km

Ik heb de route zo gepland met behulp van komoot dat er aan het eind, vlak voordat ik op mijn bestemming ben, een korte overtocht inzit. Met de ferry vaar ik van Vlissingen naar Breskens. Het online ticket staat veilig op mijn telefoon, ik moet alleen rekening houden met de tijden dat de boot vertrekt. Elk uur gaat de boot om 48.

Om 14:48 uur wilde ik met de boot mee, maar dat gaat helaas niet lukken. Ik bel Joyce, vertel dat ik het net niet red en hoor dat ik lekker rustig aan kan doen. Mooi, dat komt goed uit. Dan maar een uurtje later…

Door de kou drink ik veel minder dan tijdens normale temperaturen alleen is de voorraad in de bidons nu toch wel beperkt. Onderweg kom ik ook niet veel winkels of snackbars tegen om bij te vullen, maar uiteindelijk vind ik een benzinepomp. Met volle bidons werk ik de laatste kilometers af richting de ferry.

Precies op 196 vind ik de plek van de overtocht. Rustig zet ik mijn fiets tegen de muur en wacht totdat ik de ferry op mag. Het duurt niet lang en na wat eten en drinken loop ik rustig de boot op. Het vertrek van de boot volgt snel.

Laatste loodjes van de Festive

De overtocht is maar kort en vliegt voorbij. Aangekomen in Breskens pak ik mijn fiets en loop de boot af. Er liggen nog maar vier kilometer voor me en dan kan ik gaan genieten van mijn welverdiende vakantie.

Bij aankomst heten de dames mij van harte welkom en ze zijn trots dat ik het hele stuk gefietst heb. Na een warme douche en wat eten ben ik rozig. Met een rode kop plof ik voldaan op de bank van onze Airbnb. Mission accomplished. De Festive 500 is van de bucket list af. Vandaag fietste ik 208 kilometer en dat brengt mijn totaal op 511.

Dank aan mijn mede-Zwifters voor de ondersteuning en het samen rijden van onzinnige afstanden op belachelijke tijden. Het was tof!