Ruim 800 kilometer heb ik ondertussen met de Canyon Grail op onverharde paden gereden afgewisseld met single tracks en korte stukjes asfalt. Veel reacties op Instagram gaan in op dat stuur, het ziet er zo raar uit en vaak volgt de vraag ‘hoe het rijdt?’. Na verschillende korte en lange ritten kan ik wel een mening over het dubbele stuur geven en een algemene indruk van de gravelbike vormen. Dit blog is niet zo zeer een review, het is mijn ervaring. Here we go.

Dubbel stuur een gek gezicht – de gravelcockpit van Canyon

Laten we beginnen met het bespreken van de meest in het oog springende en veelbesproken onderdeel van de gravelbike. Op mijn Canyon Grail CF SL is een bijzondere cockpit gemonteerd. Voluit is het stuur bij Canyon bekend onder de naam ‘Canyon CP07 Gravelcockpit CF’. Het dubbele stuur is gemaakt van carbon en voorzien van twee etages. Als ik het moet omschrijven dan is het een normaal racefietsstuur met een extra stuur er bovenop.

Ik vind het stuur heel fijn omdat het mij twee opties ineen biedt. Relaxed peddelen en rechtop zitten kan als ik mijn handen bovenop het stuur leg. De tweede verdieping zogezegd. Heb ik zin om wat gas te geven dan leg ik mij wat platter neer en zet ik mijn handen in de beugels. Zo zit ik in de racehouding wat overeen komt met mijn racefiets. Het stuur laat je dus op je gemak dwalen door de bossen, maar tegelijkertijd ook gas geven als je daar zin in hebt.

Op de Canyon Grail vind het ik het stuur top, maar zo’n zelfde stuur lijkt me niks op de racefiets. Door het flex gedeelte neemt het stuur veel trillingen weg, wat een uitkomst biedt op onverhard terrein. Daar rijd ik over het algemeen niet met mijn Isaac. Het flex gedeelte is aangebracht in het bovenste deel van het stuur en bedoeld om de fietser comfort te bieden. Dit werkt is mijn oordeel, ik ondervind er geen hinder van.

Canyon carbon frame CF SL

Zowel het frame als de voorvork zijn gemaakt van carbon en dit rijdt super. Het geraamte van de fiets weegt net iets meer dan een kilo en is daarmee niet ultra licht, maar dat is voor een degelijke gravelbike niet een vereiste. De ritjes die ik met de Grail gemaakt heb bevallen goed. Met een fervent mountainbiker heb ik me zelfs laten verleiden tot een stuk single track op de Lage Vuursche. Je merkt dan wel dat de fiets niet ontworpen is voor kort keren en scherp draaien. Op een MTB ben je meer wendbaar en heb je mede door het stuur wat meer controle op een parcours. Met de Grail is het hard werken en vooral veel remmen omdat het aardig wat techniek vereist om een bocht aan te snijden zoals op de MTB.

Laat ik het parcours buiten beschouwing dan is het puur genieten op de Canyon Grail. Het carbon frame in combinatie met het malle stuur biedt comfort, stuurt prima en kan op verschillende ondergrond subliem uit de voeten. Dit is ook te danken aan het zadelpen. Het gedeelte waar het zadel op gemonteerd is, krijgt de naam ‘Fliphead’ en dat is precies wat de carbon zadelpen doet. Hij beweegt en flipt tijdens het fietsen op en neer. In het begin nogal wennen voor mij dat het zadel wat beweegt, maar nu ik eenmaal mijn draai gevonden heb is het top. De kantelhoek van het zadel is in te stellen door de bladveer naar boven of naar onderen te schuiven. Bij mij staat hij standaard zoals hij werd afgeleverd.

Afmontage Grail met 12 speed SRAM AXS

Als je oog is gevallen op een Canyon Grail CF SL dan heb je meerdere keuzes voor afmontages en modellen. Eerst maak je de afweging of je elektronisch wilt schakelen en dit bepaal je vaak op basis van budget.

Mijn oog viel al snel op de Grail met een SRAM afmontage. Ik heb hiervoor gekozen omdat ik graag met een enkel voorblad (1x) wil rijden. Hier heb ik al ervaring mee opgedaan toen ik voor WielerFlits vorig jaar met de Wilier Jena mocht rijden en dat beviel mij uitermate goed. Geluksvogel als ik ben liet mijn budget het toe om eens flink uit te pakken. Daarom schafte ik de Canyon Grail aan met 12 versnellingen, elektronisch te schakelen met de SRAM Force AXS. De kransjes lopen van 10 tot 50 en hiermee heb je dus een enorm bereik. Heel eerlijk, op de 50 heeft de ketting nog nooit gelegen omdat ik nog geen serieuze beklimmingen ben tegengekomen. Het voorblad heeft 42 tandjes.

Uiteraard heeft Canyon meerdere modellen beschikbaar met een vriendelijker budget. Vanaf 2200 Euro heb je al een carbon gravelbike en kies je voor aluminium, dan mag nog 900 in mindering brengen. Aan de andere kant kun je ook kiezen voor carbon wielen in combinatie met een lichter frame, dan mag je nog iets dieper in de buidel tasten.

De SRAM Force groep schakelt snel en doet niet onder voor de Di2 op mijn racefiets. Na de vele weggetjes met schudden en stuiteren op de smalle paadjes heb ik nog geen problemen ondervonden. Om problemen te voorkomen spuit ik de fiets braaf na elke rit schoon om zo de overtollige modder en troep te verwijderen. De ketting maak ik daarna droog en voorzie ik van een extra laagje olie zodat hij weer klaar staat voor de volgende rit. De conclusie is simpel, het schakelt strak en zit er nooit naast.

Lek rijden of tubeless met DT-Swiss G1800 Spline – de wielen van de Grail

Stond ik daar afgelopen zaterdag in de kou en toevallig langs een druk stuk in het bos. Mijn eerste keer lek met de Canyon Grail was een feit. Noem het de goden verzoeken, noem het slim, maar ik was voorbereid met een reserveband in mijn achterzak. Naast de pomp en bandenlichters past hij precies in het zakje van mijn jack.

Achterwiel er uit en hoppa, aan de slag. De band was er snel uit en het gat werd door mij snel gespot. Wel te plakken natuurlijk al denk je in de kou maar aan een ding en dat is “snel weer verder”. Na zorgvuldige controle van de buitenband lag de reserveband zo weer op de velg. Met mijn handschoenen leg ik de buitenband er ook binnen mum van tijd op dus ik kan gaan pompen. Wat blijkt, mijn pompje heeft zijn beste tijd gehad. Ik trek de binnenkant eruit en kan niet de volledige kracht op de pomp zetten. Lang verhaal kort, het duurt lang maar ik kan uiteindelijk verder. Dank aan alle vriendelijke behulpzame mensen die vroegen of ik voldoende spullen bij me had en of ze mij konden helpen. Fietsers onder elkaar: goud!

Mijn ritje met de titel “Lek(ker) op de Canyon Grail” roept wel wat reacties op. “Waarom rijd je niet tubeless?” Ook Niels van Canyon geeft aan dat dit een fluitje van een cent is omdat de velgen van DT-Swiss geschikt zijn voor tubeless. Toch maar eens in verdiepen dan, want stoppen voor een lekke band is irritant. Zeker als het zo koud is.

Mijn mening over de Canyon Grail

De gravelbike van Canyon voldoet aan al mijn verwachtingen en ik heb al heel wat kilometers met een lach op mijn gezicht gereden. Door de flexibiliteit van het stuur en de zadelpen is de fiets uitermate geschikt voor langere endurance tochten. Al is de Canyon Grail er niet voor gebouwd, een single track voor hardcore MTB’ers ging ook nog prima. Het is iets harder werken en vooral meer remmen en sturen, maar ook dat lukt gewoon. Op de onverharde paden is de gravelbike van Canyon echt een koning in comfort. Vorig jaar raakte ik verslingerd aan gravelpaden en het opnieuw ontdekken van mijn omgeving, dat is er met de gravelbike van Canyon niet minder om geworden. Canyon is puur gericht op internet en dat zie je ook terug in de prijs. Een 12-speed SRAM Force ASX groep in combinatie met een carbon frame vind jij bijna nergens voor die prijs. Datzelfde geldt voor de aluminium varianten van het frame. De prijs-kwaliteit is dik in orde bij het Duitse bedrijf.

Op zoek naar toffe routes voor je (nieuwe) gravelbike? Check deze link met uitleg en tips.